کد مطلب: ۸۲۵۰۱۶
|
|
۲۳ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۱۸:۵۸

اعداد تکان دهنده| برآورد جدیدی از سن آخرین ستارگان جهان

اعداد تکان دهنده| برآورد جدیدی از سن آخرین ستارگان جهان
تیمی از دانشمندان دانشگاه رادبود در هلند کشف کرده‌اند که جهان می‌تواند بسیار سریعتر از آنچه قبلا تخمین زده شده بود تخریب شود.

به گزارش مجله خبری نگار، در این مطالعه، دانشمندان مدت زمان تبخیر اجرام کیهانی مانند سیاهچاله‌ها و ستاره‌های نوترونی را دوباره محاسبه کردند و به این نتیجه رسیدند که آخرین بقایای ستارگان در جهان می‌توانند فقط در حدود ۱۰⁷⁸ محو شوند (۱۰⁷⁸ در محاسبات آنها معادل ۱ و به دنبال آن ۷۸ صفر) است، بسیار کمتر از برآورد‌های قبلی ۱۰¹¹⁰⁰ سال است. این تفاوت بزرگ یک تغییر اساسی در درک ما از زمان کیهانی است.

این تیم تحقیقات خود را بر اساس نظریه تابش هاوکینگ که توسط فیزیکدان بریتانیایی استیون هاوکینگ در سال ۱۹۷۵ ارائه شد، بنا نهاد که بیان می‌کند برخی از ذرات می‌توانند از افق رویداد سیاهچاله فرار کنند و به تدریج آن را از بین ببرند.

در حالی که این نظریه به طور سنتی فقط در مورد سیاهچاله‌ها اعمال می‌شود، این تیم - متشکل از هینو والکه، مایکل وندراک، و والتر ون سولکوم - گسترش یافته و اجرام متراکم دیگری مانند ستاره‌های نوترونی و کوتوله‌های سفید را نیز در بر می‌گیرد.

برای آزمایش این نظریه، تیم محاسباتی را بر روی یک ستاره کوتوله سفید (یکی از پایدارترین اجرام جهان) انجام دادند و دریافتند که زمان تبخیر آن از طریق تشعشعات هاوکینگ مانند نمی‌تواند از ۱۰⁷⁸ سال تجاوز کند.

این مطالعه نشان داد که تبخیر اجسام به نوع آنها بستگی ندارد، بلکه فقط به چگالی آنها بستگی دارد. بنابراین، مکانیسم تجزیه به سیاهچاله‌ها محدود نمی‌شود، بلکه می‌تواند شامل اجرام بسیار متراکم دیگری نیز شود و در را به روی مدل‌های جدیدی برای درک سرنوشت ماده در جهان باز کند.

این تیم همچنین محاسبات فرضی خنده داری انجام داد و دریافتند که حدود ۱۰ سال طول می‌کشد تا ماه یا حتی انسان‌ها از طریق تشعشعات مشابه هاوکینگ تبخیر شوند.

محققان بر این باورند که مطالعه آنها به روشن کردن نور جدیدی بر ماهیت تابش کیهانی و سرنوشت نهایی ماده کمک می‌کند: والتر ون سوئلیکوم گفت: "با پرسیدن این سوالات و در نظر گرفتن موارد شدید، می‌خواهیم نظریه را بهتر درک کنیم و شاید روزی به کشف رمز و راز تشعشعات هاوکینگ نزدیک شویم. "

نتایج این مطالعه در مجله Cosmology and Astroparticle Physics منتشر شده است و بر اساس مقاله قبلی همان تیم منتشر شده در سال ۲۰۲۳ ساخته شده است.

منبع: interesting engineering

برچسب ها: علوم و نجوم ستاره
ارسال نظرات
قوانین ارسال نظر